"Χούφτωσ'την, χούφτωσ'την"

 

Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο διαφορετικές εικόνες & ακούσματα θα έχει η Νικολέτα από εμένα.

Οι δικές μου παιδικές εμπειρίες είναι αποκλειστικά «ελληνικές», ενώ εκείνη θα έχει περισσότερες «ολλανδικές».

Δε λέω, μου αρέσει η χώρα που μένω, αλλά θέλω το παιδάκι μου, όχι μόνο να νιώθει ελληνίδα, αλλά και να έχει τις ανάλογες «μνήμες».

Θέλω να μάθει ελληνικά τραγουδάκια, ελληνικά παιδικά παιχνίδια... Να έχει όλες τις εικόνες και τα ακούσματα, που θα της δώσουν την ελληνική ταυτότητα.

Ένα μεγάλο κομμάτι της «ελληνικής κουλτούρας» είναι και ο κινηματογράφος, και ιδιαίτερα ο παλιός.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η κόρη μου δεν θα δει το «Η Αλίκη στο ναυτικό» ή το «Τζένη-Τζένη». Ότι δεν θα ξέρει ποια είναι η Βλαχοπούλου ή ο Σταύρος Ξαρχάκος!

Ότι δεν θα γελάσει με τις ατάκες όπως «Γυρίσατεεεεε;;;» από το «Δεσποινίς διευθυντής»,

ή το θρυλικό «Χούφτωσ’ την, χούφτωσ’ την» του Παπαγιανόπουλου προς τον Κωνσταντάρα.

Για αυτό θα προσπαθήσω η Νικολέτα να δει τις πιο ωραίες από αυτές και να τις αγαπήσει όσο κι εγώ!

Παρακάτω ανέβασα 2 βιντεάκια. Από αυτά που σου φτιάχνουν πάντα τη διάθεση!!!

Αξέχαστος & υπέροχος παλιός ελληνικός κινηματογράφος!!!