"Κωστάκηηη, όχι στα βαθιά παιδί μου"!

Τελικά αυτό που λένε πως ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι, μάλλον ισχύει!

Θυμάμαι πάντα να βλέπω οικογένειες στη θάλασσα 

και να θεωρώ τις ελληνίδες μαμάδες κάπως υπερβολικές!!

Κουβαλούσαν και κουβαλούσαν, και σκεφτόμουν

 "Για πόσες μέρες ήρθαν στην παραλία και φέρανε ΤΟΣΑ πράγματα";;;

Σήμερα, λοιπόν, ήταν η πρώτη δική μου αντίστοιχη εμπειρία.

Μέχρι πέρσι "πάω για μπάνιο" σήμαινε, βάζω μαγιό, παίρνω αντηλιακό, 

γυαλιά, πετσέτα και βουυρρρ.... 

Η προετοιμασία ήταν υπόθεση δέκα λεπτών, 

με το πιο δύσκολο κομμάτι αυτό του ποιο μαγιό να διαλέξεις!

Η μετά-Νικολέτας εποχή, όμως, σαν να διαφέρει λιγάκι...

Χρειάστηκα περίπου τρία τέταρτα για να ετοιμαστώ, να φτιάξω την τσάντα 

(μαγιό, πετσέτα, αντηλιακά, στικ αμμωνίας, καπέλα, παμπερς για να την αλλάξω, 

πιπίλες, μπιμπερό με νερό, παιχνιδάκια κτλ κτλ κτλ...)

Μετά να την αλείψω αντηλιακό, να βάλω κι εγώ μαγιό, να φτιάξω τα δικά μου πράγματα, να βάλω τη Νικολέτα στο καρότσι και τις τσάντες στον ώμο και να ξεκινήσω.

Μέχρι να φτάσω εννοείται είχα γίνει μούσκεμα και ήμουν ήδη πτώμα...!

Εκεί άρχισε η αντίστροφη κατάσταση... 

Να βγάζω από την τσάντα ένα-ένα όσα χρειαζόμουν, να αλλάζω μαγιό για να της βάλω στεγνό, να την αλείφω και να την ξανα-αλείφω αντηλιακό, να αλλάζουμε πάμπερς, 

να την ενοχλεί ο ήλιος, αλλά να μη θέλει και καπέλο,

 να ρίχνει τα παιχνίδια στην άμμο κι εγώ να τα ξεπλένω στη θάλασσα... ουφ!

Και όλα αυτά για να πάω σε μια παραλία οργανωμένη, πέντε λεπτά απόσταση από το σπίτι!

Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα έπρεπε ακόμα να πάρω μαζί μου αν πήγαινα σε μη οργανωμένη παραλία (ομπρέλες, καρεκλάκια, νερά, ψάθες κτλ κτλ), 

ή τι θα έπρεπε να κάνω αν είχα ακόμα ένα-δύο παιδάκια και μάλιστα σε διαφορετικές ηλικίες...

Μόνο το τάπερ με τα κεφτεδάκια μου έλειπε τελικά.... 

...αλλά είπαμε: ποτέ μη λες ποτέ!! χεχεχε :):))