Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Πως είπατε παρακαλώ;; (Over the phone...)

Εχθές χρειάστηκε να δώσω τηλεφωνικά τον ταχυδρομικό μας κώδικα, ο οποίος αποτελείται από δύο γράμματα και τέσσερις αριθμούς. Η κοπέλα από την άλλη πλευρά της γραμμής επέμενε να κάνω phone spelling για τα δύο μας γράμματα!
Κι εγώ η ανυποψίαστη αθώα Ελληνίδα δεν ήξερα ποιες λέξεις έπρεπε να πω ακριβώς!
Γιατί αν δεν το ξέρετε υπάρχουν στάνταρτ λέξεις για κάθε γράμμα.

Κι ενώ εγώ έχω συνηθίσει σε συνδιαλέξεις του τύπου:
 - Ναι, γεια σας, ο κωδικός είναι ΑΝ 3245.
- Μ, είπατε; Όπως Μαρία;
- Όχι, Ν, όπως Νίκος.

Εδώ έπρεπε να πω: Β as Bernard & E as Eduard!
Με συγχωρείτε, δεν θα επαναληφθεί!!! :) :))

Έψαξα και βρήκα λοιπόν την τηλεφωνική αλφαβήτα των Ολλανδών, καθώς ανακάλυψα ότι διαφέρει από χώρα σε χώρα! Εδώ μπορείτε να βρείτε τη λίστα ανά χώρα, έτσι ώστε να είστε προετοιμασμένες βρε αδερφέ!!!
Α, ρε τι τραβάμε εδώ στα ξένα.. χιχι!

Φιλιά σε όλες! Με Φ όπως Ferdinand (ή εναλλακτικά όπως Φωφώ!)

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ένα κορίτσι από την άλλη άκρη της γης


Όταν έγινα 25 χρονών, άρχισα να δουλεύω.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα μόλις απέκτησα δικά μου χρήματα ήταν να γίνω ανάδοχος της ActionAid. Έστειλα λοιπόν την αίτηση και μετά από λίγες μέρες παρέλαβα ένα φάκελο.
Μέσα υπήρχαν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες και η φωτογραφία ενός τρίχρονου κοριτσιού από το Μπαγκλαντές.
Μια γλυκιά & ξυπόλυτη φατσούλα, από την άλλη άκρη της γης!
Το όνομα της είναι Zoni και σήμερα είναι πια 12 χρονών! Ήμουν ανάδοχός της για 9 χρόνια.
Έβλεπα από τις φωτογραφίες της πόσο μεγάλωνε, μου έστελνε νέα της & ζωγραφιές της.
Κάθε φορά που λάμβανα γράμμα της χαιρόμουν σαν μικρό παιδί.
Και περισσότερο γιατί χάρη σε ένα ελάχιστο ποσό για μένα, ένα κοριτσάκι πήγαινε σχολείο, έκανε εμβόλια, έπινε καθαρό & πόσιμο νερό.
Όχι ότι είχα κάνει και κάτι φοβερό, εγώ ακόμα στον καναπέ μου στρογγυλοκαθόμουν, άλλοι ήταν εκεί για να φροντίζουν αυτά τα παιδιά. Αλλά τουλάχιστον έβαζα κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι σε αυτήν την προσπάθεια...

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, έλαβα ένα φάκελο από την ActionAid ότι το πρόγραμμα στην συγκεκριμένη κοινότητα έχει ολοκληρωθεί. Και άρα σταματώ να είμαι ανάδοχος της Zoni.
Μπορεί να μην έχω γνωρίσει ποτέ αυτό το παιδάκι, μπορεί το μόνο που έχω από εκείνη να είναι οι φωτογραφίες της, τις οποίες έχω δίπλα στις δικές μας στο σαλόνι, αλλά όπως και να χει με πείραξε πολύ... Σαν να μου την πήραν χωρίς τη θέληση μου. Απότομα. Ήθελα να την αποχαιρετίσω έστω με ένα γράμμα... Να της πω να έχει μια ωραία ζωή και να με σκέφτεται κάπου-κάπου...

Ναι, πλέον είμαι ανάδοχη ενός άλλου κοριτσιού. Αλλά για να είμαι ειλικρινής ακόμα δεν την αγαπώ. Φαντάζομαι θα έρθει με τον καιρό το ίδιο όμορφο συναίσθημα στην καρδιά... Ελπίζω. Αλλά μου λείπει η Zoni, κι ας μην βρεθήκαμε ποτέ...

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Me, myself and I


Χθες το βράδυ κοιμήθηκα στις 3 παρά τα ξημερώματα...
Όχι δεν είχα αϋπνίες, μια χαρά ήμουν!
Απλά να... ήθελα να κάτσω λίγο με τον εαυτό μου.
Από τότε που έγινα μαμά η αλήθεια είναι ότι μου λείπω.
Μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνη, πάντα μου άρεσε.
Να διαβάζω, να χαζεύω στο ίντερνετ, να κάνω χειροτεχνίες, να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι...
Να περάσω λίγη ώρα με τον καλύτερό μου φίλο βρε αδερφέ... με εμένα!
Όταν πήγα στο κρεβάτι ο Δαμιανός μέσα στον ύπνο του με ρώτησε "όλα καλά;"
Ναι, μια χαρά... Πολύ καλύτερα από πριν τρεις ώρες...
Όταν μένω για λίγο μόνη (τρελή πολυτέλεια τον τελευταίο ενάμιση χρόνο), νιώθω σαν να βρίσκω ξανά τον εαυτό μου.
Δεν είμαι πια η μαμά-Γεωργία, η σύζυγος-Γεωργία, η φίλη-Γεωργία...
Είμαι ΜΟΝΟ η Γεωργία :)
Και μου αρέσει...
Κι ας κοιμήθηκα μόνο τέσσερις ώρες.
Κι ας έχω πιει άπειρο καφέ σήμερα για να ανοίξει το μάτι.
Πέρασα ωραία... Πάντα περνάω, άλλωστε, ωραία μαζί μου...

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ!!!

Σήμερα μπαίνει η άνοιξη!
Και μπορεί να μην έχουν αρχίσει ακόμα οι ζεστές μέρες, αλλά που θα πάει... πλησιάζουν!!


Ήρθε η ώρα λοιπόν να κάνουμε την κλήρωση για να βρεθεί ένα κοριτσάκι που θα αποκτήσει τα χειροποίητα κοκκαλάκια μου! Τα φτιάχνω με τόση αγάπη & χαίρομαι όταν τα βλέπω να στολίζουν όμορφα μικρά κεφαλάκια :) :))

Είχαμε συνολικά 88 συμμετοχές  (blog & facebook).
Όπως σε κάθε κλήρωση μου πρώτα βάζω στη λίστα τα ονόματα από τα σχόλια της αντίστοιχης ανάρτησης στο blog και μετά τα σχόλια από το αντίστοιχο post στο facebook).

Με τη βοήθεια του Randomizer.org και τη Νικόλ να παρακολουθεί & να ελέγχει τη σωστή διεξαγωγή της κλήρωσης (χεχε) έχουμε το εξής αποτέλεσμα:

Research Randomizer Results
1 Set of 1 Unique Numbers Per Set
Range: From 1 to 88 -- Unsorted


Και η τυχερή είναι το νούμερο :  46

Μισώ λεπτό να δω τη λίστα μου...

Και η τυχερή είναι : kona tsagaraki

Μπράβο σου!! Εύχομαι να είσαι πάντα τυχερή! Σύντομα θα παραλάβεις το δωράκι σου & εύχομαι να αρέσει τόσο σε σένα όσο και στη μικρή σου!!!
 
Πάω να ειδοποιήσω και με email!!! 

Φιλάκια σε όλες! Και θα κάνουμε σύντομα κι άλλο ανοιξιάτικο διαγωνισμό!! :) 



 

 

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Ελληνίδα μαμά vs Ολλανδέζες μαμάδες Νο1


Όποτε πηγαίνω με τη Νικολέτα να παίξει με άλλα παιδάκια (με Ολλανδάκια εννοώ!) πάντα επιστρέφω κάπως προβληματισμένη!
Είναι κάτι σαν εκπαιδευτική εκδρομή θα έλεγα!

Όπως φαντάζομαι οι περισσότερες από εσάς, έτσι κι εγώ είμαι μια Ελληνίδα μαμά κάπως υπερπροστατευτική...
Χωρίς -νομίζω-να κάνω υπερβολές (εδώ ο Δαμιανός θα γελάσει είμαι σίγουρη!!), όπως και να 'χει δεν αφήνω τη Νικόλ εντελώς μόνη της...... σε καμία περίπτωση!!!

Στην Ολλανδία, λοιπόν, οι μαμάδες είναι αρκετά διαφορετικές.
Δεν είναι φυσικά ότι δεν αγαπάνε τα παιδιά τους και δεν νοιάζονται, αλλά τα αφήνουν ΠΟΛΥ μόνα τους (ελεύθερα, ανεξάρτητα, αφημένα στην τύχη τους να το πω;;; δεν ξέρω ακόμα...).

Σήμερα το πρωί η Νικόλ έπαιζε στην είσοδο της πολυκατοικίας με κάποια γειτονάκια.
Είχαν βγάλει τα πατίνια και τα ποδηλατάκια τους και να σου να σκαρφαλώνουν τα ολλανδάκια, να θέλει φυσικά και η Νικολέτα να ανεβεί. Εγώ εννοείται από δίπλα, να τη βοηθάω και να την κρατάω μην πέσει.
Η μαμά-Ολλανδέζα τίποτα! Ατάραχη, καθόταν σε ένα σκαλοπάτι και τα κοίταζε. Τι κι αν το μικρό της (ένα μήνα μεγαλύτερο από μας) σκαρφάλωνε στη σέλα από το ποδήλατο του μεγάλου αδερφού, τι κι αν έπεσε πόσες φορές, τι κι αν γκρίνιαξε.... Ακίνητη η μαμά!
Εγώ όρθια να είμαι από πίσω και να νιώθω και λίγο περίεργα, σαν την τρελομαμά που δεν αφήνει το παιδί της να αναπνεύσει!
Όταν πηγαίνουμε στην παιδική χαρά δε, εκεί να δείτε!!!
Κάτι δίχρονα να ανεβαίνουν μόνα τους στις τσουλήθρες, να πέφτουν από εκείνα τα παιχνίδια με τα σκοινιά, να κλαίνε... και οι μαμάδες χαλαρές... Όχι ότι αν έπεφτε η Νικόλ θα έκανα τίποτα τρομερό, αλλά όσο να ναι θα σηκωνόμουν να πάω κοντά της! Εδώ δεν λειτουργούν έτσι.

Δεν ξέρω ίσως και το δικό μας στυλ να είναι πολύ υπερβολικό και δεν αφήνουμε τα παιδιά μας από νωρίς να αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους, έστω κάποιες στιγμές, αλλά και αυτές οι Ολλανδέζες είναι το άλλο άκρο... Και ως γνωστόν τα άκρα ποτέ δεν είναι καλά...

Όποτε γυρνάω, λοιπόν, σπίτι μετά από μια τέτοιου τύπου "εκπαιδευτική" δραστηριότητα, είμαι πολύ αποφασισμένη ότι θα χαλαρώσω κι εγώ και θα αφήνω τη Νικολέτα λιγάκι πιο ελεύθερη... μέχρι την πρώτη φορά που θα χτυπήσει και τότε θα ξυπνήσει και πάλι το ελληνικό DNA μου...

Είμαι μια Ελληνίδα μαμά... όσα χιλιόμετρα μακριά κι αν βρίσκομαι...πως να το κάνουμε! :)

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Η μαμά στα ξένα δημιουργεί! Ή αλλιώς... ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ!!!


Όλα ξεκίνησαν όταν η νονά της Νικόλ μας πήρε δώρο κάτι όμορφα κοκκαλάκια!
Ήταν τόσο γλυκά στο κεφαλάκι της! (Τι; Εγώωω κουκουβάγια;; Άντε καλέ...)
Έτσι μου ήρθε η ιδέα να της φτιάξω μερικά και μόνη μου.
Τα χέρια μου γενικώς "πιάνουν'' όπως λένε, και αφού μου αρέσει και με χαλαρώνει απίστευτα να φτιάχνω κάτι με τα χέρια μου, αποφάσισα να βρω μερικά υλικά!

Ανακάλυψα στο διαδίκτιο μερικά υπέροχα διακοσμητικά (πεταλούδες, λουλουδάκια, χάντρες...)
 & τις πιο όμορφες κορδέλες ever!

Και στρώθηκα στη δουλειά. Έφτιαξα αρχικά για τη Νικόλ, την ανηψιά μου, την κόρη της κολλητής μου.
Και μετά μου ζήτησαν και κάποιες φίλες.
Και από την προηγούμενη εβδομάδα και κάποιες μαμάδες εδώ στο Άμστερνταμ μέσω ίντερνετ!

Μου αρέσει ΤΟΣΟ πολύ να φτιάχνω όμορφα πραγματάκια για τα μωρά μας!
Και μου αρέσει ακόμα περισσότερο που αρέσει και σε άλλες μαμάδες και μου τα ζητάνε :)
Μακάρι να έχω χρόνο να φτιάχνω όσα περισσότερα μπορώ και να στολίζουν γλυκά κεφαλάκια!
Ειδικά τώρα (πότε;) που πλησιάζει η άνοιξη και θα αρχίσουμε τα φορεματάκια και τις βόλτες, θα φαίνονται ακόμα πιο όμορφα!

Για πάρτε μια ιδέα...


Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω ένα διαγωνισμό και να χαρίσω μερικά χειροποίητα κοκκαλάκια σε ένα τυχερό κοριτσάκι :)

Για να πάρετε μέρος αφήστε ένα σχόλιο κάτω από αυτό το άρθρο 
ή κάτω από το αντίστοιχο post στο facebook. 

Συμμετοχές έως 21 Μαρτίου! Μέχρι την πρώτη μέρα της άνοιξης δηλαδή!


Ξέρω-ξέρω αγορομανούλες σας 'αδικώ' σε αυτό το διαγωνισμό...
Αλλά δε μπορεί όλο και κάποια ανηψιά, βαφτισιμιά, κόρη φίλης θα υπάρχει... δεν μπορεί!!!
Σας φιλώ πολύ!

Γίνετε φίλη της Μαμάς Στα Ξένα στο facebook ΕΔΩ

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Σύνδρομο Κατακράτησης Αναπνοής


Πριν λίγες μέρες τα είδα ΟΛΑ!
Θα σας πω γιατί... Στην αρχή σκέφτηκα να μην σας το γράψω, κυρίως για να μην τρομάξω κάποιες νεο-μανούλες, αλλά μετά είπα: Καλύτερα να ξέρουν! Μακάρι να ήξερα κι εγώ...

Υπάρχει ένα παιδικό σύνδρομο το λεγόμενο 'Σύνδρομο Κατακράτησης της Αναπνοής'.
Συμβαίνει σε παιδιά μεγαλύτερα των έξι μηνών και μέχρι περίπου πέντε χρονών.

Τι είναι αυτό; ΄Οταν ένα παιδί χτυπήσει, πονέσει ή θέλει κάτι πολύ και δεν το "πάρει" αρχίζει και κλαίει έντονα και σε κάποια στιγμή κόβεται η αναπνοή του. Κοκαλώνει, δεν αναπνέει για κάποια δευτερόλεπτα και μπορεί μέχρι και να λιποθυμήσει.
(Αυτό δεν συνέβη σε μας κι ευτυχώς γιατί θα λιποθυμούσα κι εγώ μάλλον από δίπλα).

Από ότι είπε και ο δικός μου παιδίατρος, αλλά και από ότι διάβασα στο ίντερνετ (στα περίπου 2.433 σαιτ που έψαξα...) δεν είναι επικίνδυνο. Θέλει απλά ψυχραιμία. (τώρα πέτυχες!)

Εγώ μόνο ψύχραιμη δεν ήμουν. Την πήρα αγκαλιά, άρχισα να τη χτυπάω στην πλάτη, μέχρι και ανάποδα τη γύρισα, με αποτέλεσμα προφανώς να την τρομάξω περισσότερο.
Όλοι λένε πως πρέπει να είσαι ήρεμος να πάρεις το παιδί αγκαλιά και να το φυσήξεις απαλά στο πρόσωπο για να συνέλθει & μετά να το ηρεμήσεις. Κι εκείνο σε λίγο θα αρχίσει να αναπνέει κανονικά.

Αφού συνήλθε, δεν μπορώ να σας περιγράψω το τρέμουλο των χεριών μου και των ποδιών μου...
Άσε για το τι σκεφτόμουν μετά... Όπως: "Λες να μην οξυγονώθηκε ο εγκέφαλος";
...κι άλλα τέτοια μαμαδίστικα - υπερβολικά!

Ευτυχώς όλα καλά!
Ελπίζω να μη σας φόβισα, ο σκοπός μου ήταν ακριβώς ο αντίθετος.


Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Το κορίτσι της διπλανής πόρτας!

Στο διπλανό διαμέρισμα μένει ένα νεαρό ζευγάρι.
Εκείνος είναι ένας επιτυχημένος, νέος Ολλανδός & εκείνη είναι ''απλά-η-γκόμενα-του-επιτυχημένου-ολλανδού''.
Τελευταία συναντιόμαστε όλως τυχαίως πολύ συχνά στο ασανσέρ.
Και κάθε φορά εκείνη με κοιτάει σαν να είμαι σπάνιο πουλί του δάσους!

Εκείνη εννοείται κάθε φορά είναι ντυμένη στην τρίχα, μαλλιά κομμωτήριο, νύχια, μακιγιάζ κτλ όλα στην εντέλεια λες και βγήκε από περιοδικό.

Εγώ από την άλλη, όταν συναντιόμαστε, είμαι μονίμως σε μια φάση όπου κουβαλάω μπουφάν, σκουφιά, κασκόλ, προσπαθώ να ντύσω τη Νικολέτα ενώ εκείνη φωνάζει γιατί θέλει να πατήσει το κουμπί από το ασανσέρ, μαζί με το καρότσι και όλα τα αξεσουάρ του, κουκούλες, κάλυμμα για τα πόδια, κουβερτούλα κτλ. Σωστό καραβάνι είμαστε με την κορούλα μου! Για να μην συζητήσω αν μας πετύχει στην επιστροφή μας προς το σπίτι, όπου εκεί όλο και κάτι ακόμα θα κουβαλάω. Σακούλες σούπερ μάρκετ, πακέτα πάμπερς κτλ κτλ.

Στην αρχή με έκανε να νιώθω λίγο περίεργα το ύφος της. Να συνειδητοποιήσω πόσο ατημέλητη είμαι τον τελευταίο καιρό. Όμως μετά θυμήθηκα πόσο διαφορετική ήμουν κι εγώ στην αντίστοιχη φάση της ζωής μου. Και ξέρετε κάτι; ..τελικά δε με νοιάζει καθόλου! Γιατί τώρα βγαίνω έξω παρέα με το μικρό μου ζουζούνι, και μπορεί να μην νιώθω τόσο όμορφη όσο παλιότερα, αλλά σίγουρα πολύ-πολύ πιο γεμάτη μέσα μου!

Και στην τελική, θα τα πούμε με την ματμαζέλ σε λίγα χρόνια, όταν εγώ θα έχω ξεπαιδιάσει και θα κυκλοφορώ σαν λίγο πιο νορμάλ άνθρωπος, χωρίς να σέρνω μαζί μου κάθε φορά την Άρτα με τα Γιάννενα, κι εκείνη θα σπρώχνει καρότσια, τσαντάκια και ένα μωρό θα κρέμεται από την -λερωμένη με sudocream- Αρμάνι φούστα της! Να τη δω τότε τι μανικιούρ θα έχει ;)


© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.