Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Τα ολλανδάκια, τα πιο ευτυχισμένα παιδιά του πλανήτη!


Πριν λίγους μήνες, κυκλοφόρησε μέσω του blog "Finding Dutchland" ένα άρθρο
σχετικά με τα ευτυχισμένα ολλανδάκια.
Για όσες δεν έτυχε να το διαβάσετε, σύμφωνα με την έρευνα της Unicef,
child well being in rich countries survey, τα ολλανδάκια θεωρούνται τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον πλανήτη Γη.

Μάλιστα, μετά από λίγες μέρες ανακάλυψαν το συγκεκριμένο άρθρο κάποια ελληνικά μαμαδο-Blogs, το μετέφρασαν και κυκλοφόρησε και στην ελληνική του version.

Χχμμμ, ναι δεν έχει κι άδικο σε όσα λέει, αλλά για να σας πω την αλήθεια,
η δική μου άποψη απέχει αρκετά!
Ίσως γιατί η δική μου σκοπιά είναι καθαρά ελληνική.

Διαβάστε, λοιπόν, όλη την αλήθεια (χωρίς φόβο & πάθος)...

1. Οι Ολλανδοί ενήλικες (και επομένως και γονείς) είναι ευτυχισμένοι.
Η καθημερινότητα των Ολλανδών είναι μια πολύ εύκολη καθημερινότητα. Όλα γίνονται μέσω ίντερνετ, δε στέκεσαι ποτέ σε καμία ουρά, όλα είναι οργανωμένα και λειτουργούν άψογα, χωρίς να χρειάζεσαι βύσμα ακόμα και για το πιο απλό θέμα. Πάνε στο γραφείο τους με τα ποδήλατα & τα τρένα και η πλειοψηφία δεν μπλέκεται σε εκνευριστικά μποτιλιαρίσματα. Σπουδάζουν αυτό που γουστάρουν και οι επαγγελματικές ευκαιρίες είναι δεδομένες. Πολλές δε μαμάδες όσο τα παιδιά τους είναι μικρά επιλέγουν να δουλέψουν part-time. Εν ολίγοις, δεν έχουν άγχος. ΒΑΣΙΚΟ.

2. Οι μαμάδες είναι κουλ.
(Αυτό αποτελεί το αγαπημένο μου θέμα όποτε βρίσκομαι με άλλες Ελληνίδες μαμάδες και τραβάμε συγχρονισμένα τις κοτσίδες μας.)
Οι Ολλανδέζες μαμάδες, λοιπόν, είναι χαλαρές. Μιλάνε πάντα ήρεμα, ''προσφέρουν'' ανεξαρτησία στα παιδιά τους από πολύ νωρίς, δεν τα πρήζουν.
Καλό αυτό, θα σκεφτείς... Χμμ.. όχι πάντα, θα σου απαντήσω.
Προσωπικά τις θεωρώ κάπως αδιάφορες για τα παιδιά τους (έως πολύ).

Θες αρνητικά παραδείγματα; Πάρε μερικά...
Παράδειγμα 1ο: -Έξω έχει 0' c, ένα παιδάκι με το κοντομάνικο τρέχει χαρούμενο στην πλατεία, ξυπόλυτο, με κόκκινη μύτη & αυτιά έτοιμα να ξεκολλήσουν και να πέσουν κάτω από το κρύο. Είναι μέσα στις λάσπες & οι μύξες ρέουν άφθονες.
Ελληνίδα μαμά: Αρπάζεις το παιδάκι, του βάζεις ζακέτα (λογικά ΚΑΙ μπουφάν), το ψιλοκαθαρίζεις, του σκουπίζεις τη μύτη και μετά το αφήνεις να συνεχίσει το παιχνίδι του.
Ολλανδεζα μαμά: - . Ούτε ζακέτα, ούτε χαρτομάντιλο. Νάδα!
Παράδειγμα 2ο: - Είσαι στην παιδική χαρά, το δίχρονο παιδάκι σου πέφτει από την τσουλήθρα, σκίζεται στο γόνατο ελαφρά και κλαίει.
Ελληνίδα μαμά: το πλησιάζει, το αγκαλιάζει, του λέει ότι δεν έγινε τίποτα, του καθαρίζει το πόδι (εγώ θα έβαζα και betadin, ξέρω είμαι λίγο τρελή), και το στέλνει ξανά στην τσουλήθρα.
Ολλανδέζα μαμά: - . Ούτε φιλάκια, ούτε τίποτα. Νάδα!
Παράδειγμα 3ο: Έχει τέλεια μέρα, πας στον ζωολογικό κήπο. Ζέστη αφόρητη και ξαφνικά βλέπεις ένα συντριβάνι. Παιδάκι θέλει να μπει να πλατσουρίσει.
Ελληνίδα μαμα: "Όχι αγάπη μου, είναι βρώμικο το νερό" (ΕΙΝΑΙ!)
Ολλανδέζα μαμά: "Οκ, απλά βγάλε τα ρούχα σου". Και τσουπ, να σου γυμνό το ολλανδάκι στο συντριβάνι.
Παράδειγμα 4ο: Παιδάκι τρώει μήλο. Το μήλο πέφτει. Στα χώματα. Παιδάκι σηκώνει μήλο και πάει να το φάει (ΜΕ τα χώματα).
Ελληνίδα μαμά: "'Αστο, είναι βρώμικο τώρα, θα σου δώσω άλλο"
Ολλανδέζα μαμά: - . Νάδα. (Ω, ρε αντισώματα τα ολλανδάκια!!)
Θέλετε κι άλλα; Δε νομίζω...

3. Υπέροχα σχολεία - Μηδέν διάβασμα στο σπίτι.
Για τα ολλανδικά σχολεία σας έχω ξαναμιλήσει και θα σας μιλήσω κι άλλες τόσες φορές στο μέλλον.
Είναι απλά υπέροχα. Γυμναστήριο, αίθουσα χειροτεχνίας, πίνακες- προτζέκτορες (ποιες κιμωλίες;), θρανία ρυθμισμένα στο ύψος του παιδιού, αίθουσες κομπιούτερ, βιβλιοθήκη, επιτραπέζια, μαθήματα σχετικά με την τέχνη, σχολικοί κήποι για καλλιέργειες. Και το βασικότερο, εώς την πέμπτη δημοτικού μηδέν homework. Ο χρόνος στο σπίτι αφιερώνεται στο παιχνίδι και στην υπόλοιπη οικογένεια. Τέλειο; (ΥΓ:και όλα αυτά στα δημόσια σχολεία)

4. Κοντά στη φύση & στα ζώα
Τόσα ζώα και τόσο πράσινο δεν είδα ποτέ ξανά στη ζωή μου. Κι ας μένω στην πρωτεύουσα της χώρας. Αδέσποτα, φυσικά, ούτε για πλάκα! Σε κάθε γειτονιά υπάρχει και ένα πάρκο -ίσως και περισσότερα-, παιδικές χαρές. Το πικ-νικ είναι πολύ διαδεδομένο, όπως και οι περίπατοι μέσα στα δασάκια. Ποδηλατάδες τα Σαββατοκύριακα με όλη την οικογένεια. Υπέροχος ζωολογικός κήπος στο κέντρο της πόλης, πάπιες να κυκλοφορούν παντού, και μικρές φάρμες -τα λεγόμενα boerderij-, με μικρά ζωάκια. Εκεί μπορείς να χαϊδέψεις κουνελάκια, να ταΐσεις με μπιμπερό τα νεογέννητα κατσικάκια, να δεις από κοντά αγελάδες, πρόβατα, κότες. Πιο παιδί δεν τρελαίνεται για τα ζώα;

5. Χαλαρή διατροφή.
Πώς λέμε μεσογειακή διατροφή; Καμία σχέση!
Δεν υπάρχουν κανόνες στο φαγητό. Τρώνε άπειρα γλυκά & καραμέλες. Σοκολάτες, γαριδάκια, πατάτες τηγανητές, ψωμί με τυρί. Κάθε μέρα. Φυσικά ένα παιδάκι που για μεσημεριανό έχει να φάει σάντουιτς ή κρέας με πουρές (στην καλύτερη) είναι πιο ευτυχισμένο από το δικό μου που πρέπει να φάει σπανακόρυζο. Και φυσικό είναι το δικό μου παιδάκι -με όσα βλέπει γύρω του-, όταν μου ζητάει συνέχεια σοκολάτα & μαρς μελοους και της απαντώ πως 'δεν μπορούμε να τρώμε χαζά κάθε μέρα', με κοιτάει με απορία και με ρωτάει "γιατί";; Τραγικό!

6. Τα αφήνουν ελεύθερα να εκφραστούν.
Εδώ τους βγάζω το καπέλο. Δεν βάζουν κανένα παιδί σε καλούπι. Τα αφήνουν ελεύθερα να αναπτύξουν το δικό τους χαρακτήρα. Ακόμα και οι δάσκαλοι στα σχολεία. Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, για τους Ολλανδούς, και πρέπει να νιώθει ελεύθερο να είναι ο εαυτός του. Από την πρώτη μέρα της ζωής τους!

7. Ντύνονται συνέχει καρναβάλια (περίπου)
Στα πλαίσια της προσωπικής ελευθερίας και έκφρασης, που αναφέρω παραπάνω, τα παιδιά εδώ ντύνονται καρναβάλια όλο το χρόνο. Στο κάθε σχολείο έχει στολές, φορέματα, αξεσουάρ. Τα παιδιά μεταμφιέζονται συνεχώς. Θυμάμαι στην αρχή πόσο εντύπωση μου έκανε όταν συναντούσα στο δρόμο, ή στο σούπερ μάρκετ παιδάκια ντυμένα spiderman ή νεράιδες. Τελικά το βρίσκω πολύ ωραίο. Όπως η ζωγραφική, η μουσική, το θέατρο θεωρώ πως και η μεταμφίεση είναι ένας τρόπος έκφρασης για τα μικρά παιδιά. Έτσι, αν ανοίξετε την ντουλάπα της Νικόλ θα βρείτε φορέματα πριγκίπισσας και στολή χορεύτριας φλαμένγκο και ένα σωρό αξεσουάρ, τα οποία στην Ελλάδα θα τα στοίβαζα στην κούτα με τα καρναβαλίστικα και θα τα εμφάνιζα μία φορά το χρόνο.

Αυτοί, λοιπόν, αγαπητοί μου είναι κατά την (ταπεινή) μου άποψη οι λόγοι που τα ολλανδάκια είναι τρισευτυχισμένα. Γιατί σας διαβεβαιώ ότι είναι. Σας συνιστώ λοιπόν να πάρετε όλα τα ωραία από δω και να τα εφαρμόσετε στα παιδιά σας. Αυτό κάνω κι εγώ. Όσο για τα αρνητικά, απλά τα αφήνω έξω από το δικό μας σπίτι και σταυροκοπιέμαι όταν τα παρακολουθώ στα μικρά ολλανδάκια.

Σας φιλώ :)

 photo sig1.png

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Places I Love - 'Urban Outfitters" Store




Καλημέρα σε όλους!
Μια καινούργια στήλη προστίθεται από σήμερα στο blog μου.

"Places I Love - Μέρη που αγαπώ"

Μια στήλη που θα περιλαμβάνει αξιοθέατα, εστιατόρια, μαγαζιά, ιδιαίτερα σημεία της κάθε πόλης... ή οποιοδήποτε άλλο μέρος κάνει 'κλικ' στην αισθητική μου.



Και για να την εγκαινιάσω διάλεξα ένα από τα αγαπημένα μου stores εδώ στο Άμστερνταμ!
Αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί, που σε προδιαθέτει να το επισκεφτείς ακόμα κι αν δεν χρειάζεται
να αγοράσεις κάτι συγκεκριμένο. Έτσι, μόνο για την ατμόσφαιρα.

Places I Love #1 'Urban Outfitters'

Στο Urban Outfitters μπορείς να βρεις ρούχα, παπούτσια, βιβλία, αξεσουάρ, δίσκους βινυλίου, είδη για το σπίτι.
Το στυλ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από Bohemian & Vintage εώς Kitch!
Η διακόσμηση φοβερή, οι υπάλληλοι (τουλάχιστον εδώ στο Άμστερνταμ) φιλικοί και κάπως φευγάτοι.


Παρότι καθόλου φαν του βινυλίου, πάντα θα μπω στο αντίστοιχο section,
είπαμε μόνο και μόνο για την ατμόσφαιρα!

Τα βιβλία που μπορείς να βρεις είναι όλα ιδιαίτερα.

Η εταιρεία είναι Αμερικάνικη, με τα κεντρικά της γραφεία βρίσκονται στη Φιλαδέλφεια.
Ξεκίνησε από το 1970 και το 1976 άλλαξε επωνυμία.
Αρκετές φορές "μπλέχτηκε" σε διαμάχες για κάποια από τα προϊόντα της, όπως ένα t-shirt με το μήνυμα "Everyone Loves a Jewish Girl" ή ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε- 'παρωδία' της Μονόπολης- το λεγόμενο 'Ghettopoly', το οποίο θεωρήθηκε καθαρά ρατσιστικό.

Πάντως, παρ' όλη την εκκεντρικότητα του, το συγκεκριμένο μαγαζί μου αρέσει τρο-με-ρά!
 Σας φιλώ! Καλή εβδομάδα σε όλους :)

 photo sig1.png

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Yesterday you said tomorrow...



Καλημέρα,
Για σήμερα σου έχω μια άσκηση!
Απλή, απλούστατη...

Κάθησε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου.
Κλείσε τα μάτια.
Πάρε μια βαθιά ανάσα και κράτησέ την για λίγο.
Προσπάθησε για ένα λεπτό να μην σκεφτείς τίποτα.
Και μετά ταξίδεψε στο χρόνο.
Προς τα μπροστά. Ποτέ προς τα πίσω.
Και φτάσε πέρα, είκοσι χρόνια μετά.
Φαντάσου τον εαυτό σου, είκοσι χρόνια μεγαλύτερο να κάθεται σε αυτήν την ίδια πολυθρόνα.
Και προσπάθησε να μαντέψεις τι θα έλεγες στον σημερινό εαυτό σου.
Μια συμβουλή, μια προτροπή...
Να πάψεις να αγχώνεσαι και να στεναχωριέσαι τόσο πολύ με μικροπράγματα; να γελάς πιο πολύ; να δουλεύεις λιγότερο; να τολμήσεις επιτέλους να πραγματοποιήσεις εκείνο το όνειρο που έμεινε για χρόνια στο συρτάρι του μυαλού;
Και μετά άνοιξε τα μάτια...
Ξέρεις κάτι; Είσαι τυχερός... είσαι ξανά είκοσι χρόνια πιο νέος, ζήσε, τόλμα, κάνε αυτό που ονειρεύεσαι...
Και σε είκοσι χρόνια, κάτσε πάλι σε αυτήν την πολυθρόνα.
Με ανοιχτά τα μάτια αυτή τη φορά.
Και με ένα γλυκό χαμόγελο, για τον χρόνο που δεν άφησες να χαθεί, για το όνειρο που έγινε αλήθεια.
Σταμάτα τα σχέδια, η ζωή είναι ΤΩΡΑ!

(Εϊ, ψιτ, ...Γεωργία, σε σένανε μιλάω...)


*Πηγή φωτογραφίας 1
*Πηγή φωτογραφίας 2

 photo sig1.png

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Βιβλίο - Η Ντανιέλα λέει ΟΧΙ!

Τη συγγραφέα Ρένα Ρώσση-Ζαϊρη τη ''γνώρισα'' μέσα από τα λατρεμένα μυθιστορήματα της.
Τα τελευταία χρόνια όμως, όντας μαμά και αναζητώντας πλέον και βιβλία για παιδιά, ανακάλυψα ότι έχει γράψει και πολλά παιδικά!

Το συγκεκριμένο βιβλίο που σας προτείνω, "Η Ντανιέλα λέει όχι", είναι ένα εξαιρετικό παραμύθι που απευθύνεται σε κορίτσια ηλικίας 5-6 ετών, και το αγόρασα το καλοκαίρι για την ανιψιά μου.

Μέσα από τις σελίδες του, τα μικρά κορίτσια "μαθαίνουν" με έναν ανάλαφρο τρόπο πως το σώμα τους τους ανήκει, και πως αν οποιοσδήποτε τους κάνει να νιώθουν περίεργα ή άσχημα, είναι δικαίωμά τους να το δηλώσουν χωρίς να φοβούνται!


Λίγα λόγια για το βιβλίο:

' Η Ντανιέλα αγαπάει πολύ το θείο Κανέλο, τον αδελφό της μαμάς της. Μια μέρα όμως ζωγραφίζει κόκκινες βούλες στο πρόσωπό της και λέει σε όλους πως έχει ιλαρά. Δε θέλει να δει το θείο της γιατί τη γαργαλάει. Και στην Ντανιέλα δεν αρέσει καθόλου το γαργαλητό. Μέχρι που μαθαίνει πως το σώμα της είναι δικό της και πως, αν δε θέλει, κανένας δεν μπορεί να το αγγίξει. '



Εκδόσεις Ψυχογιός
Σειρά : Φραουλίτσα (5-6 ετών)
Ημ. Έκδοσης : 25/01/2010
Σελίδες : 56
Ηλικία : 5-6
Εικονογράφος : ΣΠΥΡΟΣ ΓΟΥΣΗΣ




 photo sig1.png

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Λίγο πριν γίνω μια μαμά στα ξένα...

Γραμμένο από την Ελένη (την αδερφούλα μου!), λίγες μέρες πριν φύγει για τα ξένα.



'Πώς νιώθεις'; με ρωτούν όσοι με συναντούν το τελευταίο διάστημα.
Και τις περισσότερες φορές απαντώ ¨δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα…¨
Και μετά πάλι μόνη μου σκέφτομαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να το καταλάβεις…

Ο τελευταίος χρόνος ήταν πραγματικά πολύ δύσκολος, μόνη με τα παιδιά κ τα άπειρα προβλήματα της εφηβείας, πραγματικά πολλές ώρες στο τηλέφωνο με την κλασσική ερώτηση ¨άλλα νέα;¨(τι συγκλονιστικό μπορεί να έχει συμβεί από χθες;), ατέλειωτες ώρες διάβασμα γερμανικών (ελπίζοντας να πάμε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι), κατατακτήριες εξετάσεις των παιδιών στο γερμανικό σχολείο, ξεσκαρτάρισμα ενός νοικοκυριού 15 ετών (πόσα σερβίτσια  τσαγιού μπορεί να έχει ένα σπίτι…), πακετάρισμα, ανεύρεση σπιτιού (που δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα  στο Βερολίνο…)!!!
Και τώρα…3 μέρες πριν φύγω με ένα εισιτήριο στο χέρι που αυτή την φορά όμως δεν έχει επιστροφή…(το συναίσθημα περίεργο και μεταξύ μας …κάπως τρομακτικό!)
Και αν και το έργο το έχω δει ήδη 2 φορές (αφού και οι 2 οι αδελφές μου ζουν μόνιμα στο εξωτερικό) τώρα είναι διαφορετικά…τώρα είμαι ΕΓΩ!! και είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι μέχρι τώρα πίστευα!

Και να σας πω και κάτι νευριάζω με όλους αυτούς γύρω μου που μου λένε ότι είμαι τυχερή γιατί εδώ όλα είναι σκατά…και που νομίζουν ότι η ζωή μου εκεί θα είναι όπως το 5νθήμερο ταξίδι που πήγαν αυτοί κάποτε…
Κανείς δεν σκέφτεται τις δυσκολίες…
Πώς είναι στα 41 χρόνια σου να μην μπορείς να είσαι εσύ αφού λόγω της μετάφρασης κάποια πράγματα δεν θα ειπωθούν ποτέ…
Πώς είναι πριν πας στον γιατρό να έχεις ψάξει στο google όλες τις άγνωστες λέξεις...
Πώς είναι να αφήνεις οικογένεια και φίλους…
Πώς θα σταθείς στα παιδιά σου όταν και για σένα όλα είναι καινούργια…αλλά πρέπει να δείχνεις τόσο ΣΙΓΟΥΡΗ!!!
Και τόσα αλλά που σκέφτομαι και ακόμα περισσότερα που δεν έχω σκεφτεί ακόμα…
Άρα η απάντηση όταν με ρωτούν πως νοιώθω δεν είναι αυτή που μέχρι τώρα έδινα, αλλά το ότι ελπίζω να μας έρθουν όλα όχι αναγκαστικά εύκολα, απλά ..όχι πολύ δύσκολα!!!


*Πηγή φωτογραφίας 
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.