Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Τα κορίτσια ξενυχτάνε!

γραμμένο τα ξημερώματα...


Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η Νικόλ δεν ξυπνάει καθόλου τις νύχτες.
Μέχρι πέρσι σηκωνόταν αρκετά συχνά. Γιατί ήθελε νερό, γιατί ήθελε τσίσα, γιατί είδε κακό όνειρο, γιατί ξεσκεπάστηκε, γιατί τη φαγούριζε η κάλτσα της, γιατί βρήκαν νερό στον Άρη κ.ο.κ.
Φέτος λοιπόν κοιμάται σερί!
Όμως με τις νέες αφίξεις, όπως ήδη θα φαντάζεστε, ξυπνάμε και πάλι 150 φορές κάθε βράδυ.
Πλέον πάντως έχω συνηθίσει αυτά τα τρελά ωράρια και δεν νιώθω και πολύ κουρασμένη.
Πιο περίεργο νομίζω θα μου φανεί να μην με ξυπνήσει κανείς μέσα στη νύχτα!

Το παρακάτω τραγουδάκι αφιερωμένο εξαιρετικά στις κοριτσάρες μου & σε όλες τις μωρομανούλες εκεί έξω...


(Πραγματικά τώρα... τι ακριβώς σκέφτονταν οι κομμωτές το 1987 και μας κούρευαν έτσι;!;)

 
 photo sig1.png

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Εβδομάδα παιδικού βιβλίου στην Ολλανδία!

 
Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η "Εβδομάδα παιδικού βιβλίου" στην Ολλανδία.
Το φετινό θέμα ήταν "Παππούς & Γιαγιά - Για πάντα νέοι".
Σε όλα τα σχολεία και τα βιβλιοπωλεία υπήρχαν αντίστοιχες εκδηλώσεις.

Στο δικό μας σχολείο η εβδομάδα ξεκίνησε ως εξής:
Φτάνοντας με την Νικόλ την περασμένη Δευτέρα στο σχολείο, στις 9 παρά περίπου, στο προαύλιο γινόταν χαμός! Με την καλή έννοια.
Ακουγόταν δυνατή χορευτική μουσική και όλες οι δασκάλες & οι δάσκαλοι - ανεξαρτήτου ηλικίας- περίμεναν τους μικρούς μαθητές τους χορεύοντας!
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, τα παιδιά κάθε τάξης έλεγαν δικές τους ιστορίες για τη γιαγιά ή τον παππού τους και στη συνέχεια ζωγράφιζαν εικόνες για τις ιστορίες τους, και μέχρι το τέλος της βδομάδας -με τη βοήθεια εθελοντών γονιών- η κάθε τάξη είχε φτιάξει το δικό της βιβλιαράκι!
Μια από αυτές τις μέρες, οι παππούδες & γιαγιάδες των παιδιών ήταν ευπρόσδεκτοι στην τάξη για να περάσουν μαζί τους τη μέρα, παίζοντας παιχνίδια της εποχής τους μαζί τους.
Η Νικόλ ήταν ενθουσιασμένη που έπαιξε με τον παππού ενός φίλου της ένα παιχνίδι που σκέφτεσαι & μαντεύεις λέξεις.
Επίσης στο σχολείο υπάρχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Εκεί πέρασαν αρκετές ώρες, ξεφυλλίζοντας διάφορα βιβλία, ακόμα και για μεγαλύτερα παιδιά και μιλώντας με τις δασκάλες γι' αυτά.
Ακόμα, λόγω του θέματος "πάντα νέος", στην κεντρική αίθουσα της εισόδου υπήρχαν αναρτημένες φωτογραφίες όλων των δασκάλων από τότε που ήταν μικροί, και έπρεπε το κάθε παιδί (μαζί με τη μαμά/μπαμπά του) να βρει ποιος είναι ο καθένας και να το καταγράψει στο χαρτί του. Στο τέλος της εβδομάδας όποιος είχε βρει τους περισσότερους σε κάθε τάξη έπαιρνε ένα μικρό βραβείο! (Εμείς χάσαμε.. μόνο δύο βρήκαμε!)
Και αυτή η όμορφη και ιδιαίτερη βδομάδα έκλεισε με μια μικρή συναυλία που έδωσε μια χορωδία ηλικιωμένων στο σχολείο μας. Όπου ήταν καλεσμένοι και οι γονείς. Για μισή ώρα περίπου 20 άτομα τραγουδούσαν στα παιδιά μας παλιά παιδικά τραγούδια, κρατώντας ο καθένας τους από μια φωτογραφία του από όταν ήταν νέος.

Και κάπως έτσι το παιδί σου αρχίζει να αγαπά τα βιβλία... μέσα από χορό, δραστηριότητες, παιχνίδι και γενικότερα μια χαρούμενη προσέγγιση του. Και του χρόνου! :)

*Επίσημο site

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Περί θηλασμού - part 2

Έχω ξαναγράψει παλιότερα για τον θηλασμό, αλλά να που ξαναγράφω.
Και το νόημα θα είναι πάλι το ίδιο.
Μην κρίνετε τις υπόλοιπες μαμάδες! Και μην τις πιέζετε.
Όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες, γιατί και όλα τα μωρά δεν είναι ίδια. Ούτε οι εκάστοτε συνθήκες.

Εγώ, λοιπόν, είμαι υπέρ του θηλασμού. Εφόσον η φύση μας προορίζει να ταίζουμε τα μικρά μας, άρα και με την κοινή λογική να το δεις, το μητρικό γάλα είναι η καλύτερη επιλογή για αυτά.
Για ένα μωρό, λοιπόν, το γάλα της μαμάς του είναι σημαντικό. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό για εκείνο είναι να είναι καλά η μαμά του. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πριν πέντε χρόνια που είχα τη Νικόλ μωράκι κατάφερα και την θήλασα αποκλειστικά για 7 μήνες.
Και ήμουν πολύ χαρούμενη για αυτό. Με τη νέα μπεμπούλα όμως τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά.
Κατάφερα να τη θηλάσω μόνο 40 μέρες και απο κει και πέρα στη διατροφή της μπήκε και η φόρμουλα. Το μωρό μας ανήκει στην κατηγορία "snack babies" όπως μου είπε και η σύμβουλος θηλασμού που ήρθε να με βοηθήσει. Τρώνε πέντε-δέκα λεπτάκια από το στήθος και τα παίρνει ο ύπνος. Και στη συνέχεια ξυπνάνε σε μισή με μία ώρα να ξαναφάνε. Το αποτέλεσμα ήταν εγώ να περνάω όλη τη μέρα θηλάζοντας και αλλάζοντας πάνες. Η Νικόλ ήταν πλήρως παραγκωνισμένη, φαγητό δεν υπήρχε σχεδόν ποτέ στο σπίτι, η στοίβα με τα άπλυτα ως το ταβάνι...
Κι εγώ πτώμα από την κούραση και γεμάτη άγχος και τύψεις.
Μέχρι που αποφάσισα ότι όλο αυτό δεν λειτουργεί. Κι έτσι μετά από κουβέντα με τη σύμβουλο θηλσμού καταλήξαμε ότι για να λειτουργεί όλη η οικογένεια ήρεμα και σωστά θα πρέπει να συμπληρώνω τα γεύματα του μωρού με ξένο γάλα.
Από τότε όλα έγιναν πιο εύκολα. Κι άρχισα κι εγώ να απολαμβάνω το μωρό μου. Γιατί πριν με τόση πίεση, και συναισθηματική και χρονική, απλά προσπαθούσα να ''βγάλω'' τη μέρα.

Είμαι σούπερ οκ με την απόφασή μου, οπότε δεν με πτοεί κανείς.
Αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί πάρα πολύς κόσμος νομίζει ότι το θέμα τον αφορά...
Με έχουν ρωτήσει άπειρες φορές αν θηλάζω και γιατί σταμάτησα.
Ειδικά τις προάλλες με ρώτησε μια μαμά συμμαθητή της Νικόλ την ώρα που περιμέναμε τα παιδιά να σχολάσουν. Άσχετο εντελώς! Όταν της είπα ότι κυρίως τρώει φόρμουλα, με κοίταξε λυπημένη και με ρώτησε "But why??"
Ήθελα να της απαντήσω "because the cat has one ear, and you ate the other one", αλλά φαντάστηκα ότι ίσως χαθούμε στη μετάφραση κι έτσι απλά σταμάτησα τη συζήτηση.

Λοιπόν, για να μην το κουράζω και να μην σας κουράζω.
Ο θηλασμός είναι υπέροχος για όσο λειτουργεί καλά και για τη μαμά και για το μωρό.
Και για την υπόλοιπη οικογένεια.
Αλλά μην τρελαινόμαστε κιόλας.
Αφήστε τον κόσμο ελεύθερο να επιλέγει και κοιτάτε τον εαυτό σας και την οικογένειά σας.
Σας αγαπώ. Φιλάκιααααα!

* Πηγή φωτογραφίας
 photo sig1.png

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Χρόνια & Ζαμάνια!

Να 'μαι κι εγώ λοιπόν...
Μετά από κάτι μήνες!
Αφού δεν ξέχασα το password του blogo-σπιτιού μου... πάλι καλά!
Το 2016 ήταν αναμφίβολα μια περίεργη χρονιά για μένα. Και για την οικογένειά μου.
Ξεκίνησε με ένα υπέροχο νέο, συνεχίστηκε με μερικούς πολύ δύσκολους και ατέλειωτους μήνες.
Μέχρι τις 10/8, που εκεί πια εξιλεώθηκε για τα καλά για όσα μου είχε φέρει ως τότε, φέρνοντας μου ένα ακόμα μωρό!
Μια ακόμα κοριτσάρα! Ολόδικιά μου :)

Θέλω να ελπίζω ότι από δω και μπρος θα ξεκλέβω όσο χρόνο μπορώ για να γράφω.
Κάτι που μου έλειψε πολύ. Κι έχω τόσα να σας πω!
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσες από εσάς μου στείλατε μηνύματα αυτούς τους μήνες για να δείτε τι κάνω και γιατί "παράτησα" το blog μου. Με τις περισσότερες δεν γνωριζόμαστε καν, παρά μόνο μέσα από σχόλια και αναρτήσεις. Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα τη δύναμη του ίντερνετ και πόσο όμορφη μπορεί να κάνει τη ζωή μας αν το χρησιμοποιούμε σωστά.

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό...
Ευχαριστώ όλους τους φίλους που με βοήθησαν τους πρώτους απίστευτα δύσκολους μήνες της εγκυμοσύνης μου. Τους γονείς μου & τις αδερφές μου, που έκαναν ότι μπορούσαν, παρά την απόσταση που μας χωρίζει. Την Νικολίνα μου για όλη την υπομονή της. Και φυσικά τον αγαπημένο μου, που για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ανώτερος των περιστάσεων. Ο καλύτερος σύντροφος ever! Η παρακάτω εικόνα αφιερωμένη...


Αγαπημένες μου, για την ώρα σας φιλώ σταυρωτά!
...Και τα λέμε σύντομα αυτή τη φορά :) Το υπόσχομαι!!

*Πηγή φωτογραφίας 1
*Πηγή φωτογραφίας 2
 photo sig1.png
© mia mama sta xena. Made with love by The Dutch Lady Designs.